Çocukluğumun, gençliğimin, yetişkinliğimin, anneliğimin, belki de en güzel kelimesi anneydi.
Annemden dolayı uzunca bir süre, annelerden dolayı, tanıdığım güzel annelerden…
Sonra da anneliğimden..
En güzel kelimesi oldu Anne…
Ama daha önce hiç duymadığım güzellikte, daha önce hiç söyleyemediğim güzellikte bir Anne kelimesi duydum dün gece…
Küçük loş koridorda yavaş yavaş yürürken Annesini aradı Deniz ve seslendi:
Anne…
Anne…
Anne…
Anlatılamayacak bir duygu, bi güzellik bi bambaşkalık…
Anneliğimi taçlandırdı Deniz kızım dün gece…
09.06.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder